کد مطلب:36469 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:513
1- با سپاهیانت یار و همدل باشد. 2- از دارائی خویش چندان به آنان فیض برساند كه فراخ روزی گرداند و از پس راهی شدنشان به سفر بازماندگان خانوارشان نیز در آسایش باشند، تا در جنگ با دشمن جز درهم كوبیدن او اندیشه ای خاطرشان را نیآزارد. چرا كه مهربانی و عطوفت تو آنان را به تو دلبسته می كند. روشن ترین فروغ دیده ی فرمانروایان، بر پای داشتن عدل و داد در بلاد، و برانگیختن مهر توده ی مردم است. مردم تنها زمانی خیرخواه زمامدارانند كه از آن ایمن باشند و همكاری آنان با حكمرانان تنها هنگامی میسر است كه پشتیبان فرمانروای خویش باشند و بار شهروندی بر دوششان سبك آید و در انتظار پایان گیری مدت زمامداری او روز شماری نكنند. پس آروزهایشان را بر آور و درباره ی تدبیرهایشان زبان به ستایش بگشا، و از فداكاریها و جانبازیهایشان یاد كن كه تشویق (به خواست پروردگار) دلاوران را به جنبش وا می دارد و به سست عنصران نیرو می دهد. هر كس را به كاری كه خود انجام داده بشناس و قدردانی كن، و عزم و اقدام كسی را به دیگری نسبت مده و از بزرگداشت آن كس كه كاری خطیر انجام داده است، كوتاهی مكن. مبادا بلندپایگی كسی سبب شود هر كار كوچك او را نیز بزرگ [صفحه 122] شماری، و موقعیت پست كسی تو را بر آن دارد كه خدمت بزرگ او را خوارداری.»[1]. [صفحه 123]
«گرامی ترین سران لشكریانت كسی است كه:
صفحه 122، 123.